koincydencje

kocham!

Koincydencja - pojęcie zdefiniowane po raz pierwszy przez A. Schopenhauera r. Określił ją jako „jednoczesne występowanie zdarzeń, które nie są związane ze sobą przyczynowo. Jednoczesne zdarzenia przebiegają w równoległych liniach. Jedno i to samo zdarzenie będące ogniwem w zupełnie różnych łańcuchach występuje ponadto w kilku innych, tak że los jednostki spotyka się nieuchronnie z losem innej. Każdy z nas jest głównym aktorem we własnym dramacie, równocześnie zaś gra jakąś rolę w innym, obcym mu dramacie”. Potocznie koincydencję rozumie się jako przypadek, zbieg okoliczności lub (nieoczekiwaną) zbieżność zdarzeń.

W. Pauli określił koincydencję jako „widzialne ślady niedających się znaleźć zasad”. Pauli i  Jung doszli do wniosku, że koincydencje są manifestacją trudno zrozumiałej dla nas uniwersalnej zasady, która działa całkowicie niezależnie od znanych nam praw fizyki. ( za wikipedią)



Ale do rzeczy!

Dostęp do internetu w czasie urlopu, byle jaki, ale był i wystarczał, żeby sprawdzać pogodę.

A na bloga zajrzałam przez przypadek, sprawdzając czy zadziała mi inna niż onetowa strona, i gdyby nie gratulacje Maxa , pewnie dotarłabym do tej informacji dużo później. Dzięki Max! 


Wygrałam lotne candy u Ewinki! :-)  tu : Ewinka w krainie papieru
Dzięki Ewcia!


Pierwsze otwarte wtedy zdjęcie pokazało mi sówkę i to już w zupełności wystaczyło mi do szczęścia i wprawienia w dobry nastrój :-D

  

   

Bo otóż... siedziłam właśnie w Górach Sowich,  w schronisku "Orzeł"  tuż pod "Wielką Sową"! 

Nawet jak dla mnie, wielkiej miłośniczki takich koincydencji, trochę ich tu za dużo jak na zwykły przypadek, nieprawdaż? ;-)


A to nie koniec! Bo okazało się, że Ewcia mieszka całkiem niedaleko! I była szansa na bliskie spotkanie 3-ciego stopnia. Niestety informacja ta dotarła do mnie, kiedy już z powrotem byłam w Karpaczu.

Choć schronisko Orzeł przecudnie położone i widoki piekne, to same widoki to trochę dla nas za mało, bo my kiepscy jesteśmy w "na dupie siedzeniu". Po 3 dniach obskoczyliśmy nie tylko Sowie ale i Stołowe Góry... i swierdziliśmy, że..... za małe te pagórki i wracamy szukać ekscytacji w Karkonoszach.


Ewci, jeszcze raz bardzo serdecznie dziękuję za zabawę i wspaniałą niespodziankę! Jestem zauroczona ptaszorami, i innymi lataczami i ogólnie zachwycona  zarówno Jej pomysłem na candy (lotne)  oraz   tytułowymi koincydencjami.

Sroczka mnie zachwyciła, bo ja dzięki ( albo przez ) hobby Naszej Babci, która jest kompulsywną maniaczką w temacie ptasim, ( właśnie zobiła doktorat z ornitologii ;-D ) przez jej nieustanne  "ptasie opowieści", też nabyłam takowej manii... :-). Taka koincydencja.


/zdjęcia zapożyczyłam od Ewci bo nie wiem gdzie mam aparat,  jeszcze jestem w rozsypce po powrocie/


a tu dowód, że była tam gdzie byłam:

 

  

  

Góry Stołowe obskoczyliśmy w jeden dzień. Gdybyśmy zaczęli wcześniej zrobilibyśmy jeszcze Skalne Grzyby.

Błędne Skały.

Grubsi mogą się zaklinować! :-)

Trasa zajmuje marne 45 min a dojechać można ( o zgrozo!) samochodem pod same skałki! W tym momencie droga była w remoncie i z buta trza było iść 1h. To rozumiem! :-)  Spoko ścieżka przez las, końcówka ostro pod górkę. Schodziliśmy plaskato, tą właśnie asfaltową drogą dojazdową. 

 

 

  

Szczeliniec

Polecam ścieżkę "od tyłu" , parking od Pasterki, żółty szlak. Totalna dziczyzna ten szlak, dosyc ostry ale wchodziliśmy jedyne 15 min a pózniej trasą ze Szczelińca w dół.  Można po schodkach w górę,  ale jak dla mnie to hardkor. Długość schodów jest zatrważająca! W dół jest zdecydowanie lepiej!  

  

 

       

  

      schody do nieba

     

PS

Wiadomość dla Hubki. Kochana, nie spotkałam żadnych węży ( na szczęście!) nie licząc jednego rozjechanego padalca.

Ale chyba spotkałam twoją stryjeczną siostrę, a może nawet całą dalszą familię!? ;-D.  Pozdrawiam! :-)