w różanym ogrodzie

czyli krótka historia pewnej leniwej soboty.

No więc tchnięta dwukrotnie:
raz przez Agę, specjalistkę od krepinowych różyczek
drugi raz przez Diabelski Młyn liftem karteczki Klaudi
dopadłszy uprzednio  2 rolki (ostatnie)odpowiedniej krepiny made in Italy, a jakże ( bo przecież w Polsce już nawet głupiej krepiny nie można wyprodukować!) zasiadłam radośnie i zazdrośnie do stołu i....
tak się rozpędziłam, że 3 karteczki popełniłam,
a że nawet nie czuje, że mi się rymuje to je tu niniejszym prezentuje:

 

 

Karteczki lecą na wyzwanie do Diabelskiego Młyna

Klaudię podglądam  od zawsze, więc koło takiego wyzwania nie mogłam przejść obojętnie.

Jej kartki są nie do podrobienia ale ich liftowanie to sama przyjemność.

Trzecia karteczka jeszcze w trakcie klejenia, ale żeby nie było że tylko te maleństwa miniaturowe

(BTW. diabelnie pracochłonne!) to najpierw zrobiłam pudełko większych różyczek. 

Później przeszłam na miniaturyzację!

Moje róże nie wychodzą takie jak u Agi, są bardziej rozłożyste, ale widać każdy ma swój styl i metodę.

Adze za naukę bardzo dziękuję i już nie zazdraszczam [ a przynajmniej nie tak bardzo;-)] 

BTW, kursik Agi polecam. I  pamiętajcie, krepina niemiecka albo włoska, nie kupujcie tego  marketowego szajsu, bo do niczego nie przydatny.

Pozdrawiam serdecznie w tę leniwą niedzielę!

edit:

Dziewczyny, wiecie może gdzie w Wawie można dostać taką krepinę?

Bo na tym moim Zielonym Zadupiu  to towar mało spotykany jest.