nie miała baba kłopotu...

czyli opowieść o tym jak to "Rudno przejść trudno" 
a rzecz będzie o dożynkach. Dla ciekawych i cierpliwych ;-) Bo długo będzie.

A natchnęła mnie Jola, u której opatrzyłam tę babę. Siedzi sobie w ogrodzie i bije masło.
To dzieło rączek własnych Joli z bloga art-yolanda.blogspot.com. Uwierzycie? Niesamowite!

No i przypomniało mi się...

jak to parę lat temu w tytułowej wsi Rudno k. Radzynia Podlaskiego (wsi o tej nazwie jest 8) na ścianie wschodniej,  odbywały się dożynki. Wieś opętało szaleństwo. Dekorowania. Kiedy dowiedziałam się rano, że to epidemia na masową skalę, wsiadłam w samochód i przejechałam całą wieś dokumentując to gromadne szaleństwo :-). Nie tylko ja zresztą. Masa przejezdnych zatrzymywała sie po drodze i podziwiała powstałe instalacje. To raczej rzadki widok był na tej drodze krajowej.

Dokumentacja zajęła mi dobrą godzinę, bo też nie bez przyczyny tam powstało to powiedzenie, wieś położona wzdłuż drogi ( najdłuższa w województwie) ma ponad 7 km! 

Były to pierwsze na okolicę dożynki, gdzie tak pięknie i masowo robiono takie dekoracje. Następnego roku sąsiednia wieś również bardzo sie starała ale już nie dorównała Rudnianom, a później zwyczaj zaczął zamierać. 

Może za jakiś czas znowu będą w Rudnie dożynki i mieszkańcy znowu pochwalą się okolicy swoją kreatywnością :-)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

     

 

A takie frykasy, przygotowane przez miejscowe gospodynie, były za free.

 

 

 

 

 

 

    

I ja tam byłam, miód i wino piłam, co mogłam, pomagałam, i tę relację spisałam. :-)

 

A  post dedykuję Adze, która zamiast się spokojnie kurować, dożynkami się martwi ( "-co ja pocznę")  ;-D